Doei Zuid-Afrika!

17 juli 2017, best een mooie datum om weer naar huis te gaan. Ik schrijf deze allerlaatste blog toekijkend op mijn nog lege koffer. Maar straks moet ik er bovenop gaan zitten om hem dicht te krijgen denk ik. Eigenlijk heb ik nog veel meer koffers nodig, want ik wil Zuid-Afrika meenemen naar huis. Tjongejonge Zuid-Afrika, je was geweldig en wat heb ik genoten van het leven hier…

Ik weet nog hoe ik aan mijn eerste week begon... De meest gave, grote en ruige dingen waren zo gepland. Geen weekend werd onbenut gelaten en het alles was een groot feest. Toch was het ook wel gek om te zien dat alles in Nederland ook gewoon doorging en je daar even geen deel meer van uitmaakte. Er zijn stiekem natuurlijk ook wel wat moeilijke momenten geweest, maar eigenlijk werden die al snel overschaduwd door alles dat ik hier mocht meemaken. De afgelopen week hebben Amber en ik nog een keer heel hard genoten van de laatste week hier.

Maandag hebben we nog wat rondgehangen in Kalk Bay en een heel eind langs de zee gelopen tot aan Muizenberg. In Muizenberg hebben we genoten van de zon en surfers gekeken.

Dinsdag hebben we ons even gewaand in de wereld van de mensen met heel veel geld haha. We hebben een morning tea gehad bij een chique hotel in Kaapstad. De deur van de taxi werd opengedaan, we werden naar binnen geleid, de thee werd in geschonken en zelfs het servet werd op onze benen gelegd. Ik had het gevoel alsof ik een kamer van de Titanic zat. En bovendien waren alle hapjes goddelijk! Daarna hebben we geslenterd door Company Garden, een stadspark in Kaapstad. De dinsdag sloten we af in de oudste bioscoop van Kaapstad, maar helaas was de film niet om over naar huis te schrijven.

Woensdag hebben we heerlijk niks gedaan en gisteren hebben we een allerlaatste marktje bezocht in Sea Point. Vanuit Sea Point zijn we via de kust in de zon naar Waterfront gewandeld. Daar hebben we heerlijk op het terras gezeten en nog maar eens geproost op dit geweldige avontuur. Vanmiddag worden Amber en ik mee uit lunchen genomen door de directeur van onze stageschool en dan rest dus alleen nog een weekend. Ohja en de koffer die gepakt moet worden…

Maandag rond etenstijd zit ik in het vliegtuig naar huis. Ik krijg kippenvel om te bedenken dat ik dinsdagochtend mijn familie weer in de armen kan vliegen en mijn hond kan doodknuffelen. Inmiddels ben ik FaceTime meer dan zat en is het goed om naar Nederland terug te keren. Wat een ervaring, een geleefde droom en alleen maar donders mooi herinneringen... Zuid-Afrika, Kaapstad; it’s not a goodbye, it’s a see you later!